Rozdział 24

- Jaką niespodziankę ?- zapytałam zainteresowana ich nastrojem i minami. Spojrzałam na dłoń Zayn’a. Jego kostki były skaleczone. Mogłam się domyślić co się stało. Spostrzegł, że się patrzę i natychmiast schował rękę do kieszeni.

- A więc już jutro po południu jedziemy do Irlandii.- wykrzyczał na całe gardło Hazza. Louis czym prędzej wstał, założył bluzkę na głowę i zaczął biegać gdzie popadnie. Zdziwiłam się, że w nic nie uderzył. Do niego przyłączył się Harry, Niall i Zayn. To są jednak głupcy. Widziałam jak Liam na mnie zerka i nie wie co zrobić. Pokazałam na wolne miejsce koło mnie i natychmiast się dosiadł.

- Co cię trapi ?- poklepałam jego ramię i zauważyłam zakłopotanie w jego oczach.

- No bo… Skaleczona ręka Zayn’a… My nie pobiliśmy Paul’a nic z tych rzeczy.- patrzył mi w oczy a ja jakoś nie mogłam uwierzyć choć wiem, że to właśnie Liam jest najbardziej uczciwy z całej piątki.

- No więc kogo pobiliście ?

- Ale nie będziesz krzyczeć ?- szturchnęłam go w ramie śmiejąc się razem z Liam’em. Po chwili odważył się odezwać.- Jak wracaliśmy z pogadanki u Paul’a ktoś czaił się przed naszym domem. No więc zakradłem się po cichu i jak się okazało był to Max. Ale na szczęście długo się tu nie pokaże bo został lekko znokautowany przez nas.

- No i dobrze zasłużył sobie na to.- posłałam mu pocieszycielski uśmiech taki, na który było mnie stać.

- Nadal myślisz o tym co powiedział ci ten burak, co ?

- Nie da się tego ukryć, że trochę zabolały mnie jego słowa…- spuściłam głowę na dół i patrzyłam na swoje ręce.

- Przemówiliśmy mu do rozsądku i już nie będzie takich akcji, obiecuję.- dotknął mojej dłoni a ja z niewiadomych powodów wtuliłam się w niego. Jak przyjaciel do przyjaciela. Nagle pozostała czwórka wpadła na sofę przygniatając mnie i Liam’a. Zamiast być zła na nich to śmiałam się jak głupia.

- Dobra, dobra złaźcie bo mi dziewczynę udusicie.- oznajmił poważnym tonem Tomlinson.

- No Lou weź ogarnij. My też chcemy się z nią powygłupiać, macie całą noc na zrewanżowanie sobie całego dnia co nie ?- Niall ty głupku, pomyślałam w pewnej chwili i zaczerwieniłam się.

- Dobra laseczki.- zaczął Harry.- Chodźmy się już pakować bo zapewne jutro nie zdążymy. A więc za dwie godziny w salonie narada rodzinna.- wszyscy jak jakieś niewyżyte stado pobiegło na górę. Ja powolnym krokiem weszłam do swojego pokoju i omal nie dostałam zawału.

- Louis czy ty jesteś głupi ? Wystraszyłam się.

- Owszem jestem. Przepraszam kotek ale nie umiem bez ciebie wytrzymać.- przytulił mnie i poczochrał włosy.

- Skoro już tu jesteś to pomożesz mi się spakować.

- Tak jest kapitanie.- zasalutował i wyciągnął spod mojego łóżka dużą walizkę. Weszliśmy do mojej garderoby i stanęłam jak wryta. Odwieczne pytanie kobiet: co ja mam spakować ? Podparłam się o jeden z moich boków i zaczęłam się zastanawiać odgarniając wolną ręką stertę ciuchów. Louis podszedł do mnie wtulając się i powiedział:

- Podejrzewam, że nie wiesz co ze sobą wziąć. Zróbmy tak. Najpierw mnie pocałujesz kilka razy a potem coś wymyślimy.- spojrzałam na niego wzrokiem „czy ty mówisz serio ?” i odpowiedziałam.

- O nie, nie kolego dosyć pocałunków jak na…- nie dane było mi dokończyć, ponieważ przyssał się do moich warg. Nie powiem bo gdybym tego nie chciała oderwałabym się od niego. W końcu jesteśmy sami i nikt nam nie przerwie bo wszyscy są pochłonięci pakowaniem. Oparłam się o ścianę i pociągnęłam za sobą Louis’a. Spodobało mu się to i nie powiem mnie także. Jego ręce oparły się o ścianę na wysokości mojej głowy. Brak mi tchu ale nie będę przerywać takiej chwili. Odległość między nami zmniejszała się z chwili na chwilę a ja nie protestowałam. Zarzuciłam ręce na jego ramiona natomiast jego powędrowały w okolice moich bioder. Emocje we mnie rosły i chciałam więcej ale nie mogę. Jego pocałunki powędrowały na moją szyję. Wplotłam dłonie w jego włosy i wydusiłam z siebie:

- Louis ale ja jeszcze…

- Wiem, dlatego zostaniemy tylko przy pocałunkach.- ostatni raz pocałowałam go w usta i odsunęłam się od niego.

- To, że nigdy tego nie robiłam to jedno. A drugie to jest strach. Po prostu boje się pierwszego razu.- spuściłam głowę by nie patrzeć teraz w jego oczy. Przytulił mnie ramieniem i spytał szeptem:

- Jeśli nie chcesz bym był pierwszy to powiedz, uszanuję to.- podniósł mi podbródek i spojrzał na mnie.

- Właśnie, że chcę. Chcę  byś był pierwszym i ostatnim mężczyzną w moim życiu.- w oku zakręciła mi się łza. Pomrugałam trochę szybciej niż zazwyczaj i uciekła.

- Jeśli będziesz gotowa to powiedz. Obiecuję ci, że ten wieczór będę próbował zrobić najlepszym w twoim życiu.- pocałował mnie w czubek głowy, posłałam mu uśmiech i wstaliśmy by spakować moje rzeczy. Nawet nie wiedzieliśmy na ile jedziemy. Spakowałam przeróżne bluzki, swetry, spodnie, spódniczki, bluzy i sukienki. Przyszła kolej na bieliznę. Przy tej szafie stał już Tomlinson i grzebał w moich stanikach. Wyciągnął te najbardziej kolorowe i seksowne. Dziwiłam się sobie, że takie noszę. Kiedy chciałam wymienić to mi nie pozwolił, świrus. Kolejna rzecz majtki. Wpadłam na genialny pomysł. Odepchnęłam go na bok i zaczęłam przeszukiwać tą szafkę. Wyciągnęłam z nich kilka par stringów przy czym jedne pokazałam Tomlinson’owi mówiąc:

-Te przeznaczę na tą jedyną  noc.- w tym momencie w jego oczach pojawił się cień pożądania ? Tak myślę. Tym gestem pokazałam mu, że już niedługo nastąpi ta chwila. Wyciągnęłam też zwykłe majtki i oczywiście skarpetki oraz przeróżne rajstopy. Kosmetyki spakuję po wykąpaniu się. Z trudem zapieliśmy torbę i odsapnęłam.

- No Lou, teraz czas na spakowanie twoich rzeczy.-  zrobił groźną minę i powiedział.

- Nienawidzę tego.

- Wiem, dlatego chcę ci pomóc. Dalej chodź nygusie bo nie zdążymy na naradę.- złapałam go za rękę i pociągnęłam w stronę sąsiedniego pokoju.

- Jak już to twój nygus.- pokręciłam głową i już byliśmy w jego pokoju. Pierwszą rzeczą do poszukania była walizka. Jak zawsze gdzieś włożył i nie mógł znaleźć. Brak mi sił. Na szczęście szanowny pan Louis wpadł na genialny pomysł. Ja będę szukała walizki a on będzie szykował w ten czas swoje ubrania. Powiem szczerze jestem z niego dumna. Eureka ! Jest walizka. Zostało nam pięć minut do narady a my dopiero zaczęliśmy układać ubrania w torbie, ale na pewno nam wybaczą. Zamiast się śpieszyć to my się śmialiśmy bo nienormalny Louis zaczął opowiadać kawały.

- Louis musimy się pospieszyć nie ułatwiasz nam tego.

- Jestem tego świadomy. Oni cię kochają i wybaczą.- na szybkiego spakowaliśmy bluzy i czym prędzej pognaliśmy na dół. Piętnaście minut spóźnienia, zajebiście.

- No wreszcie.- powiedział dość poważnym tonem Harry.

- Przepraszamy za spóźnienie ale to przez niego.- wskazałam palcem na Tomlinson’a a on jakby nigdy nic udał, że nic nie wie.

- Harold wierzysz mi ?- zrobiłam słodkie oczka i wiedziałam, że to na niego podziała.

- Al oczywiście, że ci wierze. Dobra nie ma czasu. Ogłaszam uroczyste otwarcie narady.- zapukał trzy razy mopem o podłogę i nastała cisza a Hazza kontynuował swoją wypowiedź.- Dziś przydzielono mi rolę rozmówcy więc radzę się słuchać bo dwa razy nie będę powtarzał. Jak już wiecie jedziemy do Irlandii. Nasz nocleg jest położony w wiosce niedaleko centrum, czyli nie mamy daleko. Zamieszkamy w hotelu na jakiś tydzień lub półtora. Zależy jak będziecie się zachowywać. Pokoje przydzielono zgodnie z wcześniejszymi założeniami czyli, ja i Emily, Lexi i Louis oraz Niall, Zayn i Liam w trójce. Nie ma żadnych zmian. Dzień w dzień będziemy coś zwiedzać bez żadnego ale Zayn.- spojrzał na mulata, który chciał coś powiedzieć ale nie zdążył.- Wieczorami tradycyjnie idziemy się zabawić lub jak najnormalniej w świecie siedzimy w pokojach. Jakieś pytania ?

- Owszem. Tak jak wcześniej mi oznajmiliście będę mógł odwiedzić rodzinę ?- zapytał cały podekscytowany Niall.

- Oczywiście blondasku, że tak.- powiedział to z takim przesłodzeniem Harry, że wszyscy popadli w śmiech.

- No to muszę wam powiedzieć, że musicie sobie zarezerwować jeden dzień dla mnie i mojej rodziny bo mama mi nie odpuści jeśli nie przyjedziecie ze mną.

- Okej czyli jeden dzień dla Niall’a. Czy ktoś się nie zgadza ?- nikt nie podniósł ręki.- Okej czyli ustalone. Aha i całe piętro hotelu jest zarezerwowane dla nas aby nikt się nie skapnął, że One Direction i dwie dziewczyny są w zwykłym miejscu.

- Jeśli już trzeba zwiedzać będą odpoczynki na jedzenie ?

- Tak Niall będą kiedy tylko będziesz chciał.- Niall wykonał taniec szczęścia na siedząco i pytania ciągnęły się dalej.

- Została jeszcze kwestia jazdy. Jedziemy siedmioosobowym samochodem. Pierwszy prowadzi Liam nasz Daddy kochany a później ja.- powiedział to triumfalnie, ponieważ jeszcze przed moim przyjazdem tutaj zdał prawko.

- Czyli w drugiej części podróży musimy martwić się o swoje bezpieczeństwo.- Louis jak zawsze wypali z czymś „mądrym”.

- Ha ha ha bardzo śmieszne Lou.- Harry spiorunował go spojrzeniem.- Nie żeby coś ale zachowujcie się dość przyzwoicie na samym początku bo nie chciałbym aby od razu stwierdzili u nas wariactwo.-  uśmiechnęłam się i nic nie mówiłam bo nie musiałam. Wszystko było idealnie zaplanowany. Nie spodziewałam się tego po nich.

- No i jeszcze kwestia alarmu w domu.- zaczął niepewnie Liam spoglądając ukradkiem na Zayn’a.

- Pogadam z nim jak tylko przyjedziemy z wakacji.- powiedziałam to ochrypłym głosem i nagle wszystkie spojrzenia wylądowały na mnie i usłyszałam tylko jedno wielkie

- Co ?- zrobili takie dziwne miny, że o mało się nie roześmiałam.

- Max’owi tak naprawdę chodzi o mnie a w na tym cierpicie. Porozmawiam z nim spokojnie i wyjaśnimy sobie kilka rzeczy.

- O nie kochana, nie ma w ogóle takiej opcji.- pokiwał palcem Zayn.

- Jeśli będzie taka potrzeba pozwolę wam pokręcić się w okolicy.

- Pomyślimy jeszcze i obgadamy tą sprawę. – uspokoił wszystkich Tomlinson.- Ja z chłopakami muszę jeszcze porozmawiać, idź już spać bo będziemy rano budzić.- poruszał zabawnie brwiami a ja wstałam. Podeszłam do każdego i pocałowałam w policzek ale oczywiście Louis’a w usta. Krzyknęłam tylko „dobranoc” i już byłam w swoim pokoju. Wzięłam ręcznik, piżamę i poszłam pod ukochany prysznic. Mimo, że umyłam się w dziesięć minut, kolejne dwadzieścia stałam pod strugą wody, która obijała mi się o plecy. Wyszłam spod prysznica i natychmiast się wytarłam i ubrałam bo przeszedł mnie chłodny dreszczyk. Spakowałam do torby kosmetyki i przeszłam do pokoju. Był mały bałagan więc go ogarnęłam. Robiłam to słuchając muzyki z mojej MP4. Szło mi lepiej tanecznym krokiem niż jakbym miała normalnie sprzątać. Kiedy podniosłam jedną z ramek patrzyłam na nią i dotarło do mnie, że do tej pory nie pogodziłam się z utratą rodziców. Nadal o nich myślę. Odłożyłam ją na miejsce i podeszłam do popisanej ściany i kolażu. Uśmiechnęłam się na sam widok tych malunków i po chwili położyłam się do mojego wygodnego łóżka. Jeszcze przez moment wsłuchiwałam się w tekst piosenki i usnęłam …

_________________________

Tak jak obiecałam w środę jest 24 ! :D

Brak weny mnie dobija...

Mam nadzieję, że chociaż trochę wam się spodoba ten rozdział.

Jest jedna sprawa.

Czy chcecie by między Lexi i Louis'em do czegoś doszło w Irlandii ?

Następny rozdział pojawi się prawdopodobnie w weekend jeśli będzie dość dużo komentarzy :)

Więc do 25 :*

Kocham was <3